Door de treinramp in België , dacht ik terug aan de treinramp in Harmelen ,
Dat is al weer wat jaren geleden , mijn man (toen nog niet) zat elke maandag morgen om die tijd in die trein , hij werkte toen bij de post in Rotterdam.
Zondag avond zegt hij tegen zijn moeder , ik verslaap mij morgen vroeg , en ga een uur later.
Het is gewoon een wonder ,dat hij die keer niet in de trein zat ,zijn vrienden waar hij mee reisde zijn daar bij omgekomen, ook een meisje uit Groningen waar hij altijd mee reisde.
Hoe wonderlijk kan een leven zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten