zondag 7 augustus 2011

Dit eigengemaakte gedicht droeg mijn nichtje op aan haar vader ,mijn oom .


Afscheid ,
Geef mij even tijd
Om te wennen
Aan die andere dimensie.

Laat mijn lichaam
even nog met rust,
Niet in de koelcel
En niet zo snel de oven in of onder de grond.

Mijn adem neem ik mee.
Dat is mijn wezen.
Maar er zit nog leven
In de cellen en organen.

Ik trek mijn levens energie er uit.
Geef mijn hart en mijn organen niet weg.
Zij zijn een beeld van mijn geest.
Het zou een ander
En ook mij belasten.

Zet mij maar in de kamer
Met een kaars, en wat wierook
En ook bloemen,
En zo nu en dan muziek.

Wil je met mij praten,
ja heel graag.
Maar wees ook stil
dans om mijn kist.
ik doe mee.

Zo kan ik het beste me bevrijden
en de aarde stil aan verlaten.
Vaarwel mijn dierbaren
en dank je wel voor alles.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten