hoeveel kan een mens verdragen , er zijn nog zoveel vragen .
Waarom zoveel verdriet , dat je de zon niet meer ziet ,
geen vogels meer hoort fluiten , alleen maar denken ,denken dit kan toch niet .
Je kind met een enorm verdriet , dat doet zo,n pijn,
zou zo graag willen dat dat anders kon zijn .
Hier had ze niet voor gekozen , straks met drie kindjes om haar heen ,
en helemaal alleen , na veel ellende , teleurstelling ,en verdriet ,
vind je het raar dat ik de zon soms niet zie .
Straks kan ik er voor haar zijn , maar eerst mijn man ook dat doet veel pijn ,
nu de tumor in zijn hoofd,
we weten dat het leven niet eeuwig kan zijn .
Mijn hart doet raar dat voelt niet fijn ,
omdat je word verscheurd door verdriet en pijn .
Maar ik weet dat na regen ,komt altijd weer zonneschijn .
Annie
Ik heb je gedicht aan Ger voorgelezen, ook hij vindt het een zeer mooi gedicht, ik krijg er echt tranen van in mijn ogen.
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht is zeer pakkend, maar je moet echt ook aan jezelf denken.
Liefs Mieke.
Hay Annie eindelijk kan ik weer eens reageren ,ik begrijp je gedicht niet helemaal is je dochter haar man overleden of zoiets dat lijkt me vreselijk .
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie in ieder geval heel veel kracht xknuffie van mij xxxx
Ik breng je zoneschijn - zie je de stralen al?
BeantwoordenVerwijderenWat maak je veel mee. Blijf erover schrijven, dat kan op een of andere manier opluchten. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderensoms is het leven even te zwaar, dan helpen zelfs de mooiste woorden van een ander niet.
BeantwoordenVerwijderenhet is op dat punt dat je ontdekt hoeveel kracht jezelf in je hebt.
ik weet wat het is om verdriet over je kind te hebben.
knuffxxx:))