Inayat khan
Roep de reiziger niet terug die
Op weg is naar zijn bestemming.
Jij weet immers niet wat hij zocht:
Jij bent nog van de Aarde, maar
Hij is nu van de hemel.
Door te wenen over de dode, bedroef
Je zijn ziel, die niet terug kan keren
Naar de aarde.
Door te verlangen met hem samen te zijn
Kun je hem alleen maar hinderen in het
Gelukkig zijn op de plaats waar hij nu is.
Je helpt hem niet door te verlangen
Naar hem toe te gaan.
Jouw levensdoel houdt je nog op de Aarde.
Er is nooit iemand geboren die werkelijk
Aan een ander heeft toebehoord.
Iedere ziel is de geliefde van God.
Heeft God niet lief zoals wij dat niet kunnen?
De dood doet niets anders dan de mens
Weer met God verenigen.
De ziel keert vroeg of laat weer terug
Naar waar hij werkelijk hoort.
Waarlijk achter de sluier van de dood
Is een leven verborgen dat alle begrip
Van de mens te boven gaat.
Als jij de vrijheid van die wereld zou kennen
En wist hoe bedroefde harten van
Hun last worden bevrijd,
Als je wist hoe de zielen daar worden genezen
En hoe de wonden worden geheeld,
Als je de vrijheid zou kunnen begrijpen
Die de ziel ervaart, naarmate zij zich meer
Van dit aardse leven van begrenzingen verwijdert
Dan zou je niet treuren om hen
Die zijn heengegaan, maar bidden
Voor geluk en vrede op hun verre reis.
Inayat khan_
Geen opmerkingen:
Een reactie posten